Openbare en bijzondere scholen.

Nederland heeft een uniek onderwijsstelsel. Nederlandse scholen kunnen onder openbare scholen vallen of bijzonder onderwijs. Wat is het verschil? En wat is hier zo uniek aan?

Uniek stelsel: openbaar en bijzonder onderwijs

Het Nederlandse onderwijsstelsel is uniek in de wereld. De overheid betaalt zowel het openbare als het bijzondere onderwijs (artikel 23 van de Grondwet). Bijzondere basisscholen krijgen ook evenveel geld als openbare basisscholen.

Daarnaast ontvangt het openbaar en bijzonder voortgezet onderwijs geld van de overheid. Voorwaarde waarop de overheid scholen bekostigt, is dat zij voldoen aan voorwaarden, zoals voldoende leerlingen, voldoende kwaliteit en lesuren.

Openbare scholen

Openbare basisscholen zijn voor elk kind toegankelijk. Een openbare school staat open voor kinderen van iedere godsdienst of levensovertuiging. Meestal worden deze scholen bestuurd door een stichting.

Bijzondere scholen

Wat is bijzonder onderwijs? Bijzondere scholen worden bestuurd door een vereniging- of stichtingsbestuur. Meestal zitten ouders zelf in het bestuur van zo’n school. Er zijn allerlei soorten bijzondere scholen:

• Confessioneel bijzondere scholen zijn rooms-katholieke, protestants-christelijke, joods of islamitisch. Zij werken vanuit een godsdienst en wereldbeschouwing en combineren dit eventueel met een bepaalde opvoed- en onderwijsmethode (bijvoorbeeld Montessori of Jenaplan).
• Op algemene bijzondere scholen is het onderwijs gebaseerd op een pedagogisch uitgangspunt over onderwijs of opvoeding. Er zijn bijvoorbeeld Montessorischolen, Daltonscholen en Jenaplanscholen. Deze scholen kunnen openbare scholen zijn, maar ook bijzondere scholen.
• Vrije scholen combineren een eigen antroposofische mensvisie met een opvoedmethode.
• Bijzondere scholen mogen leerlingen of docenten weigeren, als deze het niet eens zijn met de godsdienstige of levensbeschouwelijke richting van de school.