Marije: ‘Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde, dat een kind gelukkig is en tot ontwikkeling komt’.

Marije: ‘Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde, dat een kind gelukkig is en tot ontwikkeling komt’.

Toen Tibbe (12) als dreumes net leerde praten, deed hij dat meteen in volzinnen. ‘Goh, wat grappig dat kinderen dat doen’, dachten zijn ouders. Maar toen hun zoon naar school ging, bleek hij een grote voorsprong te hebben in zijn ontwikkeling in vergelijking tot zijn klasgenootjes. Na onderzoek bleek hij extreem hoogbegaafd, en het lukte scholen niet om hem passend onderwijs te bieden. Zijn moeder, Marije Miltenburg, nam zelf het initiatief om hem en later andere kinderen en ouders met hoogbegaafde kinderen te begeleiden.

“We hebber er vroeger nooit over nagedacht dat Tibbe hoogbegaafd kon zijn. Toen zijn eerste woorden meteen volzinnen waren, wisten we niet dat dat niet gangbaar was.

Toen we hem serieus lieten onderzoeken was Tibbe net vijf. Op school wilde hij sneller de stof leren dan de andere kinderen. Ook vond de juf het moeilijk om te gaan met zijn gedrag, wat zij als storend ervaarde. Maar inmiddels weten we dat kinderen die bijzonder gedrag vertonen, duidelijk proberen te maken dat er iets niet klopt.

Beschadigd

We dachten er in eerste instantie aan dat hij hoogsensitief was. De juf volgde daarom een cursus voor hoogsensitieve kinderen. Maar ook daarna ging het niet lang goed, want na een vakantie kregen we het bericht dat onze zoon niet paste op de school. Hij zou zwakbegaafd zijn, dachten ze. We lieten hem testen en hij bleek extreem hoogbegaafd. Toen trok de school hun handen er vanaf, want kennis over hoogbegaafdheid hadden ze niet.

Na die school volgden er nog vier andere die hem niet konden bieden wat hij nodig had, ondanks dat sommige het wel wilden. In de tussentijd verdween zijn enthousiasme voor lezen. Hij wilde niet één letter per week, maar ze allemaal tegelijk. Hij begon achter te lopen met lezen en schrijven waar, ondanks waarschuwingen vanuit ons, niets mee werd gedaan. Toen hij van pure frustratie niet meer naar school wilde, is hij een thuiszitter geworden. Hij was zo ernstig getraumatiseerd dat we hem alle tijd hebben gegeven om tot rust te komen en ‘uit te deuken’.

Ouderbetrokkenheid

Daarom is het zo belangrijk dat scholen luisteren naar ouders. Ouders kennen hun kind toch echt het beste. En uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde, dat een kind gelukkig is en tot ontwikkeling komt. En dat lukt alleen maar in samenwerking met ouders. Als leerkracht kun je vragen: help mij jouw kind te begrijpen.

Inmiddels ben ik erachter dat het zo had moeten zijn, dat ik een hoogbegaafd kind heb. Want dat is nu onderdeel van mijn werk als professional en bij Stichting Hoogbegaafd! Ik heb een achtergrond als jurist dus ik weet waar ik hulp moet halen. Maar er zijn genoeg mensen die dit niet weten. En voor die mensen maken we ons hard. Hiervoor werken we veel samen met Marieke Boon en Lobke Vlaming van Ouders & Onderwijs.

Succesvol

Voor Tibbe hebben we eindelijk een fijne school gevonden in Amersfoort. Daar geldt: niets moet, alles mag. Voor onze zoon is dat heel passend. Je hoeft er ook geen examens  te doen, maar als leerlingen dat willen, kan dat wel. Hij ontwikkelt zich gigantisch; sociaal, emotioneel en ook cognitief. Hij weet zoveel, maar die kennis en kunde haalt hij buiten het standaard onderwijs. Op deze manier laten we hem, en onszelf ook, zien dat er andere manieren zijn om succesvol te zijn en worden.