Veroni: ‘Ouders kunnen ook wel wat hulp gebruiken’.

Veroni: ‘Ouders kunnen ook wel wat hulp gebruiken’.

Emotionele uitbarstingen, lage motivatie en vooral veel stress. Dat zijn dingen waar je als ouder met kinderen die eindexamens doen nogal eens mee te maken krijgt. Hoe ga je daar nou mee om? Veroni Savic is moeder van vier kinderen en haar oudste dochter sloot vorig jaar haar eindexamenjaar vwo af. Dit jaar is haar zoon aan de beurt. Veroni vertelt over haar ervaringen. 

Realistische kijk

Als ouder van kinderen in hun eindexamenjaar, zie je de worstelingen van je kinderen. De druk is hoog, maar de motivatie bereikt vaak een dieptepunt. Hoe kun je je kinderen dan het beste helpen? Volgens Veroni is het goed om als ouder perspectief te blijven bieden. ‘Ik denk dat het allerbelangrijkste is dat je het eindexamenjaar realistisch bekijkt. Je moet niet doen alsof het niks is, maar het is ook niet het belangrijkste in de wereld. Ik heb het gevoel dat ik daarmee mijn kinderen het meeste geholpen heb.’

Ieder kind andere benadering

Toch heeft dat perspectief twee kanten. Bij haar dochter merkte Veroni vooral veel stress, terwijl haar zoon zich juist helemaal geen zorgen lijkt te maken. Dat vraagt om verschillende benaderingen. ‘Mijn zoon heeft een klas overgeslagen. Hij is pas zestien en dan ben je eigenlijk nog een puber. Bij hem moet ik het altijd heel voorzichtig aanpakken. Als ik tegen hem zeg: je moet even gaan plannen, dan gaan z’n nekharen overeind staan.’  Veroni legt uit dat het daarom goed werkt om haar zoon zelf aan het denken te zetten. ‘Dan vraag ik twee weken van tevoren: hoe ga je dat doen, heb je al een plan, voor welke vakken moet je meer of minder doen? Terwijl ik wist dat hij daar nog niet over nagedacht had.’  Als haar zoon eenmaal is begonnen met leren, helpt het om af en toe te peilen hoe het gaat. ‘Bij hem vraag ik ook of het hem lukt om te leren. En als het niet lukt, dan vraag ik hem wat hij nodig heeft om zich wél te kunnen concentreren. Soms spreken we een tijd af om te studeren of controleer ik achteraf zijn opdrachten.’  Toch blijft het initiatief bij haar zoon. ‘Het is meer dat ik het bespreekbaar maak, dan dat ik daar verder echt iets actiefs in doe.’

Peptalks

Waar Veroni’s zoon aan het werk gezet moet worden, had haar dochter meer behoefte aan perspectief. ‘Die peptalks zijn bij haar heel erg nodig geweest. Voor de rest probeerde ik telkens met haar te downsizen. Zij kon het heel erg groot maken in haar hoofd. Je examens zijn natuurlijk wel belangrijk, maar je leven hangt er niet van af. Bij haar heb ik dus echt heel erg dat perspectief geboden. En daardoor kon ze ook weer aan de slag gaan, want als het te groot voor haar was, raakte ze in paniek en kon ze niet meer verder werken.’  Toch was het voor haar dochter ook nodig om af en toe streng te zijn. ‘Soms was het ook met de botte bijl. Dan vertelde ik haar echt dat ze moest gaan zitten en schrijven. Op dat moment vond ze het niet leuk, maar achteraf zei ze dat ze dat eigenlijk wel goed vond.’

Begeleiding vanuit school

Over het algemeen konden Veroni’s kinderen rekenen op goede begeleiding vanuit de school. ‘Er werden veel planningen gemaakt met studieschema’s. Ook was er altijd ruimte om tentamens goed na te bespreken.’  Zo was er de optie om je in te schrijven voor speciale dagen met extra uitleg. Daarnaast was er de optie voor meer persoonlijke begeleiding. ‘Voor vakken als wiskunde moet je gewoon meters maken, maar mijn zoon had zich daar niet zoveel mee bezig gehouden. Toen hij een paar flinke onvoldoendes haalde, vroeg hij zelf hulp aan een docent. Dat hielp enorm. Nu ik heb ik er wel vertrouwen in dat hij het gaat halen.’

Meer advies voor ouders

Waar het nog beter kon, was de informatie voor ouders vanuit school. ‘Er was één voorlichtingsavond voor het hele schooljaar’, vertelt Veroni. En dat terwijl ouders met veel vragen zitten. ‘Ik merk dat veel ouders worstelen met de beste manier om hun kinderen te begeleiden. Waarin kan ik hen steunen en waarin moet ik ze het zelf laten uitvogelen? Ik denk dat het fijn zou zijn als je daar meer advies in krijgt. Ook helpt het als ouders onderling informatie kunnen uitwisselen.’