Willem: ‘Scholen moeten zich afvragen wat extra is’.

Willem: ‘Scholen moeten zich afvragen wat extra is’.

Willem (37 jaar) is vader van drie kinderen (6, 4 en 2 jaar). Hij is lid van de MR op de basisschool van zijn oudste twee kinderen. Willem werkt voor een organisatie die via scholen laptops levert aan ouders van middelbare scholieren. Daardoor heeft hij veel contact met middelbare scholen en ouders. Hij hoort regelmatig schrijnende verhalen van ouders die een laptop niet, of moeilijk kunnen betalen. Bovendien ziet hij enorme verschillen tussen scholen in de laptopregeling voor ouders en leerlingen.

Op de basisschool van zijn eigen kinderen vindt Willem de hoogte van de vrijwillige ouderbijdrage wel meevallen. ‘Ouders betalen jaarlijks 27,50 euro voor extra activiteiten. Dat vind ik een redelijk bedrag. De MR stemt jaarlijks in met dat bedrag. En het is voor ouders duidelijk dat dit bedrag echt vrijwillig is. Kinderen kunnen met alle activiteiten meedoen.’

Door de wetswijziging voor de vrijwillige ouderbijdrage kunnen alle kinderen meedoen met alle activiteiten, ook als ouders de bijdrage niet kunnen of willen betalen. Willem vindt dat belangrijk. Ook vindt het hij het belangrijk dat scholen extra activiteiten kunnen blijven organiseren. ‘Ik vond de buitenlandse schoolreis vroeger fantastisch. Het is zo waardevol, dat gun ik ieder kind.’

In de basis vindt Willem dat een ouderbijdrage niet nodig zou moeten zijn. Niet op de basisschool en niet op de middelbare school. ‘Kopieer- en proefwerkpapier moeten scholen gewoon zelf betalen. Aan de extra’s wil ik als ouder best meebetalen, maar scholen moeten zichzelf wel afvragen wat bij het onderwijs hoort en wat extra is.’

iPads

Wel verplicht de basisschool van Willems kinderen dat alle kinderen vanaf de bovenbouw met een iPad werken. De ouders kunnen die zelf aanschaffen en als ze dat niet willen of kunnen betalen, dan zorgt school voor een iPad. Zijn ervaring is dat de meeste ouders de iPad zelf kopen. In de MR wordt dit besproken: de school houdt bijvoorbeeld rekening in haar budget met de aanschaf van een aantal iPads.

Willem denkt wel dat de school meer kan doen met bijvoorbeeld de lokale Stichting Leergeld: ‘Die stichting steunt ouders met een laag inkomen in de aanschaf van o.a. iPads, maar die ouders moeten Leergeld dan wel weten te vinden. Dat is soms lastig want je klopt daar niet voor je plezier aan. Daarin kan de school een rol spelen. Bijvoorbeeld door Stichting Leergeld of een gemeentelijke regeling expliciet te benoemen aan ouders.’

Een laptop, verplichting of vrije keuze? 

Als verantwoordelijke voor de klantenservice en webshop hoort Willem op zijn werk veel verhalen van ouders. ‘De scholen waarmee wij samenwerken, bieden ouders de mogelijkheid om via ons bedrijf een laptop te bestellen. Daarin zie je verschillen: de ene school laat ouders redelijk vrij en de andere schrijft de aanschaf meer voor. Belangrijk is dat scholen de ouders niet kunnen verplichten een laptop te kopen. In de praktijk doet vrijwel elke ouder dat wel, want de laptops die je anders van school krijgt kunnen in functionaliteit beperkt of wat ouder zijn en mogen van sommige scholen niet mee naar huis. Bovendien wil een brugklasser ook gewoon zijn eigen laptop en daarin niet anders zijn dan de rest van de klas.’

Hij ziet ook scholen worstelen met de keuzevrijheid die ze ouders bieden. Zijn bedrijf adviseert scholen meestal te kiezen voor zo min mogelijk modelvarianten en een degelijk, functioneel en extra stevig model zonder toeters en bellen. ‘Anders zie je dat ouders of leerlingen tegen elkaar ‘opbieden’. Wie heeft de duurste? Kinderen houdt dit bezig: “Heb jij geen touchscreen erop? Ik wel.” Houd het aanbod simpel, dat zorgt voor rust in de klas en geen gedoe waarbij de dikte van de portemonnee van de ouders een rol speelt. De prijzen variëren van 350 tot 850 euro. Een flink bedrag voor ouders.’

Onverwachte kosten en stress

Willem vervolgt: ‘De aanschaf van een laptop is echt wel een ding. Het ene kind ziet het als een vervroegd Sinterklaascadeau, maar bij een andere ouder breekt paniek uit als ze de bestelinformatie krijgen. Waar haal je zo even 600 euro vandaan? Ouders vragen ons wel eens of we geen oud model hebben of een tweedehands exemplaar. Bij voorlichtingsavonden zie ik weleens schaamte en verdriet. En logisch, je wilt goed voor je kind zorgen. Ieder kind moet mee kunnen doen, ongeacht de financiële positie van de ouders. Het is gelukkig een minderheid in Nederland, maar die ouders zijn er wel degelijk.’

‘Wat vaak wordt vergeten is dat er nog service- en reparatiekosten bijkomen. Die calculeren ouders en scholen vaak niet in de prijs. Daar moeten we het echt over hebben. Het gaat in de media altijd over de aanschafkosten, maar nooit over de reparatiekosten. En die reparaties komen in deze doelgroep ontzettend veel voor. Als zoon of dochter de laptop laat vallen kost reparatie van het scherm al snel 200 euro. Een glas water over de laptop heeft honderden euro’s reparatiekosten als gevolg als je geen verzekering hebt. Juist die onverwachte kosten zorgen voor problemen bij ouders. Hun inboedelverzekering dekt het vaak niet. Ouders kunnen dan geen kant op want de lessen gaan door en het kind heeft de laptop elke dag nodig.

Zweeds model, de overheid zorgt voor de laptop

Wat is volgens Willem het beste model voor het aanbieden van laptops? ‘Ik ben voorstander van het model wat ik van een paar Zweedse scholen hoorde. Daar verstrekt de gemeente of de overheid de laptops aan leerlingen voor de duur van telkens 3 of 4 jaar. De ouders zijn vervolgens verantwoordelijk voor eventuele reparatiekosten en diefstal. Ik merk dat er wel een prikkel moet zijn voor ouders en kinderen om verantwoordelijk en zorgvuldig met de laptop om te gaan. Het is geen wegwerpproduct. En dat geldt net zo goed voor leerlingen die de laptop met steun van bijvoorbeeld Stichting Leergeld gebruiken: ook daar geen verschillen in de klas.’