Dyscalculie.

Kinderen met dyscalculie hebben een probleem met het leren rekenen. Het rekenen gaat veel moeizamer dan op grond van zijn/haar totale intelligentie verwacht mag worden. Dat wil zeggen: de rekenachterstand komt niet overeen met het vermogen tot leren op andere gebieden, zoals lezen.

Kinderen met dyscalculie hebben vaak geen begrip van getallen. Zo is er bijvoorbeeld onvoldoende inzicht dat het verschil tussen 75 en 80 net zo groot is als tussen 5 en 10. Ook de koppeling tussen hoeveelheden (vier appels) aan het getal (4) en het woord (vier) verloopt niet goed. Dit is lastig voor het maken van eenvoudige rekensommen, maar bijvoorbeeld ook bij het klokkijken en omgaan met geld. Kinderen met dyscalculie gaan ondanks veel en gericht oefenen (bijna) niet vooruit. Het automatiseren komt niet of slechts moeizaam tot stand. Vaak heeft een kind met dyscalculie weinig (ruimtelijk) inzicht, moeite met klokkijken en geen sterk geheugen.

Het is belangrijk om dyscalculie vroeg te signaleren. Dyscalculie kan alleen worden vastgesteld na gedegen onderzoek en een diagnose door een bevoegde professional. Dyscalculie komt voor bij zo’n 3 tot 6 procent van de basisschoolleerlingen. Het kan erfelijk zijn, maar soms komt dyscalculie voor het eerst in een familie voor.