Corine: ‘Dat je machteloos zit te wachten tot ze een keer thuiskomen’.

Corine: ‘Dat je machteloos zit te wachten tot ze een keer thuiskomen’.

Na een rondetafelgesprek en debat in de Tweede Kamer is er veel aandacht voor de problemen rondom leerlingenvervoer. Maar welke ouders hebben er eigenlijk mee te maken? En tegen welke problemen lopen zij aan? Corine van Hardeveld is zo’n ouder. Haar kinderen gaan naar het speciaal onderwijs. Ze wonen in Veenendaal en de school staat in Amersfoort. Elke werkdag rijdt een taxibusje heen en weer om de kinderen op school te brengen en op te halen. Dat klinkt overzichtelijk. Maar dat is het helaas niet.

‘Ik merk zelf dat ik op mijn tenen begin te lopen,’ zegt Corine van Hardeveld. ‘Vanochtend was de vaste chauffeur keurig op tijd. Maar mijn dochter was helemaal overstuur en wilde niet naar school. Normaal zou je haar afleveren op school en dan komt het goed. Nu weet je dat ze nog een uur in een taxibus moet zitten en dan blijf je maar hopen dat ze een beetje rustig wordt.’ Ernaast werken is lastig. ‘Ik ben nu begonnen met het draaien van nachtdiensten. Zodat ik ’s nachts kan werken. Dan werk ik tot 6 uur en dan kan ik naar huis en samen met mijn man de kinderen klaarmaken om te vertrekken. Zodra de kinderen weg zijn kan ik slapen.’ Gelukkig kwam het vandaag allemaal goed. ‘De vaste chauffeur is een schat. Hij belde me om te zeggen dat ze vrij snel weer stil was en rustig de klas inliep. Dat maakt het makkelijker om haar morgen weer mee te geven.’

Vastigheid is essentieel

Met de vaste chauffeur heeft Corine een goede band. ‘Ik zeg weleens: hij is als een opa voor de kinderen. Heel zorgzaam, heel lief, de kinderen weten precies waar ze aan toe zijn. Ze hebben een vaste plek in de bus. Onze dochter heeft ook een angststoornis. Naast haar taalontwikkelingsstoornis (TOS) heeft ze selectief mutisme en dan is het heel belangrijk om vastigheid te hebben.’ Daar ontbreekt het aan als de vaste chauffeur er niet is. ‘Dat geeft veel onrust en heeft een grote impact. Laatst was de vaste chauffeur 3 weken met vakantie. En dan is het een drama. Dan is de taxi er pas om half 10. Dat komt doordat ze te weinig chauffeurs hebben. En dan zijn de kinderen pas om kwart voor 11 op school.’ Dat is ruim 2 uur nadat de les is begonnen. ‘Stomvervelend voor de kinderen. Dan worden ze door de andere kinderen aangestaard en vragen die zich af waarom zij wéér te laat zijn.’ Het is maar goed dat de school meedenkt om te voorkomen dat haar kinderen veel lesstof missen. ‘De school heeft lessen omgegooid. Dan begonnen ze de dag bijvoorbeeld niet met lezen, maar met rekenen. We hebben daar ook een vast contactpersoon die zelf contact opneemt met het vervoerderbedrijf. Op school heb je het gevoel dat je gehoord en gezien wordt, dat heb ik bij het vervoerdersbedrijf helemaal niet.’

Corine probeerde het vervoersbedrijf vaak te bellen. ‘Dan werd ik standaard in de wacht gezet. En dat duurde dan een kwartier tot een halfuur. Vervolgens werd ik er ineens uitgegooid. Dat je denkt: hier wordt gewoon niet opgenomen.’ En zelfs al wordt er opgenomen, dan heeft dat nog geen enkel resultaat. ‘Een medewerker zei eens toe dat ze zou overleggen wat mogelijk was. Dan hoorde ik later dat diegene van hogerhand op haar kop kreeg. Het was blijkbaar niet de bedoeling om te kijken of het anders kon.’ Het is maar goed dat de gemeente nu aanspreekpunt is. ‘Degene die daar namens de gemeente over gaat is al verschillende keren in gesprek gegaan met het vervoerdersbedrijf. En ik heb nu de afspraak met de gemeente dat ik hun bel en niet meer het vervoerdersbedrijf. Ik sla namelijk dicht en mijn tranen staan hoog als ik weer moet bellen. Het wachtmelodietje is voor mij genoeg om buikpijn te krijgen.’

Toch blijft bellen nodig, want extreme situaties waren er de afgelopen tijd genoeg. ‘Sowieso dat de vervoerder vergat de kinderen op te halen. Dat je je kinderen elk moment thuis verwachtte, maar dat ik een telefoontje kreeg van de school met het verontrustende bericht dat de kinderen daar nog stonden. En de taxibus die dan alsnog kwam, reed zo de file in. Vervolgens waren ze pas om half 6 thuis. Dat was niet fijn voor de kinderen en mij. Dat je thuis machteloos zit te wachten tot ze een keer thuiskomen.’ Maar er waren ook andere nare situaties. ‘Dat het busje verderop in de straat bleef staan. Toen ik erheen liep zei de chauffeur woedend dat we niet in het systeem stonden en niet het goede huisnummer hadden doorgegeven. Terwijl de kinderen al een hele tijd worden gehaald en gebracht.’ Het was duidelijk een gestreste chauffeur. ‘Ze ging tekeer tegen mij en de kinderen. En die zijn alleen maar aan het huilen geweest. Ik heb ze huilend in bed gelegd. Ze waren helemaal gesloopt. En ze zeiden dat de chauffeur alleen maar aan het schreeuwen was. Ze riep ook tegen mij dat de kinderen heel lastig waren geweest. Nou, dat was andersom ook zo.’ Maar er waren ook genoeg andere voorvallen. ‘Dat ik aan de chauffeur vroeg of ik het autostoeltje voor mijn dochter even zou pakken. En dat die zei geen stoeltje mee te zullen nemen omdat daar geen tijd voor was. Op zo’n moment blokkeer ik ook. Dan weet ik niet wat ik moet zeggen.’ Het liep helemaal niet die ochtend. ‘De chauffeur had heel veel haast. En ze kon amper rijden. De bus draaien ging niet en dan denk ik: daar geef ik mij kinderen aan mee. Thuis zit je dan te malen: als ze maar goed aankomen in Amersfoort. Als ze maar rustig rijdt. Als ze maar niet over die drempels vliegt.’

Corine vindt het lastig om specifieke situaties te benoemen. ‘Ik vind het heel naar om lelijk te praten over anderen. Het is ook niet mijn bedoeling om taxichauffeurs zwart te maken. Waarschijnlijk staan zij ook met hun rug tegen de muur. Ik wil alleen duidelijk maken dat er een probleem is. Het vervoerdersbedrijf heeft ook nog nooit contact met ons opgenomen. Terwijl ze daar moeten weten dat het niet goed gaat. Dus dan mogen ze het weten ook.’

Vaak dezelfde verhalen

En dan te bedenken dat dit geen uitzondering is. Dat er veel meer ouders zijn die tegen problemen lopen. ‘Helaas wel. Als ik andere ouders op de school in Amersfoort spreek, dan hoor ik vaak dezelfde verhalen. De kinderen waren pas om half 5 thuis of ze werden pas veel te laat opgehaald. Het is ook nooit één vervoerder waar het niet goed is. Je hoort veel verschillende namen voorbij komen. Het is echt overal hetzelfde.’ Kan Corine die andere ouders iets adviseren? ‘Probeer goed contact te hebben met de vaste chauffeur. Leg uit waar hij rekening mee kan houden. En geef de kinderen iets mee. Ik houd er niet zo van als kinderen steeds achter zo’n schermpje zitten, maar in de bus werkt het wel. Als de chauffeur aan het mopperen is op het verkeer. Dan kun je ze maar beter een koptelefoon meegeven met op het scherm een filmpje of een spelletje zodat ze er minder van meekrijgen. Dan kunnen ze zich afsluiten.’

Met een debat over leerlingenvervoer is er in elk geval meer aandacht voor het probleem. Maar Corine denkt niet dat de situatie snel zal veranderen. ‘Ik sta in de stand om te overleven met mijn eigen gezin. Dus dan ben je daar niet zo mee bezig. Bovendien: als iets op de politieke agenda staat, wil dat nog niet zeggen dat het snel opgelost is. Ik heb voor onze jongste kinderen die nu in groep 2 en 3 zitten de hoop dat ze snel door kunnen stromen naar regulier. Dan ben je van leerlingenvervoer af.’ Toch heeft ze wel ideeën over hoe het vervoer anders geregeld kan worden. ‘Nu zijn het allemaal aparte vervoersbedrijven en landelijke regie is dan beter. Naast de chauffeur zou er eigenlijk nog een begeleider mee moeten en dat kun je dan landelijk organiseren. En als het overal hetzelfde is, dan is het ook overzichtelijker. En heb je ook betere controles.’

Maar ook met betere controles blijven er taxichauffeurs die niet geschikt zijn voor leerlingenvervoer. ‘Laatst zat ik op de fiets en kwam ik een taxibusje tegen van een heel ander bedrijf. En die zat gewoon achter het stuur een sigaret te roken. Dan komt de stoom uit mijn oren. Ik voel dan zo’n woede. Je zal je kinderen maar in zo’n rokerige bus achter moeten laten. Dan zou ik bijna dat taxibedrijf gaan bellen. Maar dan denk ik gelukkig: niet doen. Loslaten.’